Sorry

“Ze heeft gewoon een rotdag, joh” of “dat doet ze normaal nooit, hoor”.
Je kent ze vast wel; mensen die onbehoorlijk gedrag van hun kinderen of een valse opmerking van hun partner met de mantel der liefde bedekken.
En waarom?
Vermoedelijk vinden veel mensen het prettiger hun straatje schoon te vegen, dan om het ongemak te voelen van een ‘kriegelige situatie’ of godbetert gezichtsverlies.
“Ach, zó erg is het toch niet!?” zegt ze. Maar daar sta je dan, je voelt je geschoffeerd of gekwetst en BAM… Jouw gevoel wordt zó van tafel geveegd, alsof het niet telt.

Sorry zeggen vindt niet iedereen makkelijk. Het vraagt om empathie en reflectie van beide kanten. De aanbieder en een ontvanger moeten beiden willen investeren in het contact. En pas als de ontvanger de oprechte excuses aanvaardt zonder de ander ‘een trap na’ te geven, is er weer ruimte voor een gelijkwaardig contact.

Jong geleerd is oud gedaan. Lang geleden beschuldigde mijn toen 4 jarige zoontje onze buurjongen van iets nogal ingrijpends. Met lood in mijn schoenen stelde ik de buurtjes op de hoogte van de vermeende daad van hún koter. Tot ik een dag later ontdekte dat de mijne gelogen had. Ik had ook niets kunnen doen, maar de buren waren mij intens dankbaar toen ik mijn kleuter met grote snottebellen en veel tranen van schaamte zijn excuses liet aanbieden. Het blazoen van buurman junior was gered de verwarring ge-reset.
Nee, gemakkelijk was het niet, maar we hebben er allemaal van geleerd dat ‘sorry’ zeggen grootmoedig is en echt; honderd keer minder complex dan het torsen van een besmet geweten.

De impact van een oprecht excuus is goud waard en gratis bovendien!
Zolang wij onze kinderen de kans ontnemen om verantwoordelijkheid te zijn voor hun doen, onthouden wij hen het vermogen om anderen het mooiste cadeau te geven dat er bestaat; Een oprecht ‘sorry’ zeggen.